TESTO DEL LIED

"Wilija, naszych strumieni rodzica"
di Adam Mickiewicz (1798-1855)

Wilija, naszych strumieni rodzica, Dno mazłociste i niebieskie lica; Piękna Litwinka, co jej czerpa wody, Czystsze ma serce, śliczniejsze jagody.
Wilija w miłej kowieńskiej dolinie, Śród tulipanów i narcysów płynie; U nóg Litwinki naszych kwiat młodzianów, Od róż kraśniejszy i od tulipanów. Wilija gardzi doliny kwiatami, Bo szuka Niemna swego oblubieńca; Litwince nudno między Litwinami, Bo ukochała cudzego młodzieńca.
Niemen w gwałtowne pochwyci ramiona, Niesie na skały i dzikie przestworza, Tuli kochankę do zimnego łona, I giną razem w głębokościach morza.
I ciebie również przychodzień oddali Z ojczystych dolin, o Litwinko biedna, I ty utoniesz w zapomnienia fali, Ale smutniejsza, ale sama jedna.
Serce i potok ostrzegać daremnie Dziewica kocha i Wilija bieży: Wilija znikła w ukochanym Niemnie, Dziewica płacze w pustelniczej wieży.